Tuesday, April 10, 2007

kainis

May pasok na uli, balik trabaho na naman ang karamihan sa atin. Tapos na ang pag-aayuno nating mga kristiyano sa magagandang lugar ng boracay, palawan, bohol, puerto galera sa mindoro at para naman dun sa mga may kaya sa buhay ay sa bansang thailand sila nagpenitensya. Kami namang mga "pagpag eaters" ay dito lang sa dagat ng roxas boulevard nagbabad kahit na lumabas na uli sa tv yung mayor na nakakasakop dun sa lugar at sabihing delikadong maligo sa lugar na iyon. Eh ano ang magagawa namin, dito lang ang alam naming pinakamurang paliguan. Dahil bukod sa malapit lang ito sa mga kabahayan namin ay libre pa dito. Yung amoy ng tubig dagat? huwag mo nang intindihin yun ang mahalaga ay naidaos mo rin ang summer vacation mo. Paano kaya magpalipas ng summer vacation yung mga pinanganak na may gintong "pala" sa bibig nila. Siguro nagsasawa na rin sila sa boracay dahil para sa kanila ay parang araw-araw na lang ay nandito sila, ang phuket at patayya (spelling please) naman ay ordinaryo na rin sa kanila. Pagka ganito naman siguro kayaman ang isang tao ay nagiging boring na rin ang buhay dahil wala na silang pagsusumikap sa sarili hindi katulad nating mga pangkaraniwang tao, dapat ay magtrabaho tayo ng anim na taon para may maipong kaunting pera para makapunta sa magagandang lugar dito sa pinas. Sa ibang bansa? naku baka kuba na tayo kakakayod hindi pa tayo makapunta dun. Marami ang nagsasabi na ang makakapagpaligaya lang sa isang tao ay kung marami kang pera, pero bakit yun namang masyadong maraming pera ay malulungkot at nadedepres, ano ba talaga ang tama. Pero siguro ang pinakamasarap sa mundong ito ay habang nabubuhay ka ay gawin mo ang sa palagay mo na magpapaligaya sa iyo pero hindi naman sa puntong makakasakit ka na ng damdamin ng iba. Kapag kasi ganyan ang naensayo mong pananaw sa buhay, sino pa ang mangangailangan na magtrabaho ng anim na taon para lang makapunta sa boracay, kuntento na naman ako sa roxas boulevard...pahingi pa nga ng isang shot ng generoso please lang ang lamig ng tubig dagat.

0 comments: