bookworm

Ang ganda nung bookfair na idinaos sa world trade center, nagkaroon ako ng pagkakataon na makapunta sa naturang fair dahil na rin sa kagustuhan ni erpat na masilip din ito. Palabasa rin ako, pero hindi ko binibigyan ng pansin ang mga bookfair, kasi ang akala ko nung dati, kapag may ganitong okasyon, puro mayayaman at mga burgis lang ang nagpupunta dito. Nagkamali pala ako sa pananaw kong iyon, kasi pag pasok ko pa lang sa nasabing lugar, ang una ko agad napuna ay mga estudyante at mga karaniwang tao din na mahihilig sa libro. Maraming mapapagpiliang babasahin sa naturang fair, kung hilig mo ang mga rare books marami kang makikita dito. May mga Filipiniana books din, informative books, cooking books, tech books, inspirational books at iba pa, kaya nga book fair, siempre lahat na ng gusto mong hanapin na babasahin ay makikita mo dito. Pero bakit wala silang tiktik almanac, hindi kaya sumali sa fair ang mga publisher at book seller ng nasabing almanac, nagtatanong lang naman.

hapiness is a warm gun redux

Saan at paano ba natin masusukat ang kaligayahan. Magiging maligaya ba tayo kung mayroon tayong mga tech gadgets na uso ngayon o kaya katulad na rin nung lyrics sa kanta ng Wuds na "nakalimutan ang diyos"- malaking bahay, magarang kotse, maraming pera, magandang asawa, may mga anak, may mga damit, masarap na pagkain, sikat na sikat kasi may pangalan. Kaya ko biglang naiisip ito ay dahil dun sa nakitang kong kaligayahan nung mga nakasama ko sa isang trabaho. Mga wasak bahay gang sila o pacman kung tawagin namin. Sila yung mga taong kapag nakarinig na ng salitang ATTACKKK ay aakyat agad sa mga kabahayan at gigibain na yung mga bahay. Nakasama ko muli sila pero hindi dahil may sisibakin kaming mga kabahayan, kungdi may ipapabuhat akong mabigat sa kanila kaya kailangan ko ng maraming tao. Kung titignan mo ang mga bihis at galaw nila, mapupuna mo na nagsilaki sila dun sa "gray area", isa itong code para sa amin na ang ibig sabihin ay depressed area o sa salita nating mga pagpag eaters, sila yung mga eskwakwa. Nang matapos na namin ang trabaho ay nagyaya na kaming kumain, siempre pa dahil na rin sa sobrang gutom na namin, alas dos na rin naman kasi, kaya hindi na namin makuhang mamili pa ng kainan, basta kahit saan na lang, ang mahalaga magkaroon ng laman ang tiyan. Umorder kami ng inihaw na liempo, sinigang na liempo, dinuguan, laing, adobong pusit, kalderetang ewan, manok na may sarsa, giniling na may maliliit na siling pula at sanrekwang kanin. Nung kumakain na kami, dun ko napuna yung mga wasak bahay gang kung paano sila kumain. May kasama nga kami na kinuha yung serving plate ng kanin at yun na ang kinainan niya. Ang napupuna ko lang sa kanila, kahit sankaterba na yung ulam na nakalatag sa mesa, kakaunti pa rin kung mag-ulam sila, siguro nasanay na silang kumain ng kanin at patis lang kaya deadma sa kanila yung ulam. Dito ko tuloy nasabi na mas masuwerte sila kesa sa atin, kasi masaya na sila sa kakaunti at wala sila halos iniisip kung meron ba uling trabaho o makakain bukas. Samantalang tayo, halos nagpapakamatay sa trabaho at panay ang isip kung paano pa mapapaunlad ang ating sarili, ganung may kaunti na naman tayong kabuhayan. Ano nga ba ang tunay na magpapasaya sa atin, ito ba ang karangyaan ng pamumuhay?, malaking bahay, magarang kotse, maraming pera, magandang asawa, may mga anak, may mga damit, masarap na pagkain, sikat na sikat kasi may pangalan pero nakalimutan ang diyos.

dark side of the moon

Kainis naman minsan lang dumating sa atin ang pagkakataon na ito ay hinasel pa tayo ng klima. Ang sinanasabi ko ay ang lunar eclipse na naganap kahapon. Ang ganda pa naman ng puwesto namin habang hinihintay yung nasabing eclipse, dun ba sa Ibayo Grill. Kaya lang halos naubos na namin yung crispy ulo, crispy hipon at bihon guisado na inorder namin ay hindi rin namin nasaksihan ang eclipse. May kasabihan nga na kapag nagkakaroon daw ng lunar/solar eclipse ay nagbibigay daw ito ng malas sa ibang mga tao. Pero para sa akin ay hindi ako naniniwala jan, kasi yung namang suwerte o malas ng tao ay tayo ang gagawa niyan. Hindi mo puedeng idikit iyan sa mga nangyayaring hindi pangkaraniwan. Katulad na lang na kapag daw malakas ang kulog at kidlat, ang ibig sabihin daw niyan ay may nanganganak na kapre, anong klaseng pamahiin iyon. Naniniwala pa ako na kapag ikaw ay uminon sa kubo kubo habang inaabangan mo ang lunar eclipse, ang malamang na mangyari sa iyo ay mahilo, dahil na rin sa dami ng maiinom mong serbesa kahihintay sa hinayupak na total alignment ng sun, earth at moon.

gran guitarrista

May bago akong kinalolokohan na musikero, enday hindi ko nililigawan, kungdi kinagigiliwan ko ang mga tugtog nila buset, umentra ka na naman kasi. Ang tinutukoy kong musikero/musikera ay ang Rodrigo Y Gabriela, mga Mexicano sila na nakilala sa pamamagitan ng pag gitara. Ngayon lang ako nakarinig at nakapanood (you tube) ng ganitong klaseng musikero. Accoustic ang gamit pero ang mga piyesang binibira ay rock pero Latin style ang version. Ayon na rin sa website ng dalawang lintek, naging busker din pala sila. Sabagay maraming sumikat na busker, isa na rito ang Simon at Garfunkel. Neweys nagsimula ang paghanga ko sa mga lintek na ito nung nakapanood ako ng isang music video nila na pinakalat sa You Tube, yun bang version nila ng Stairway to Heaven. Yan pa naman ang paborito kong tugtog ng Eagles...yes enday alam kong Led Zep ang tumira niyan, sinusubukan ko lang ang music I.Q mo hendot este hindot. Kung pagmamasadan mo ang paghimay sa fret ng gitara nitong si Rodrigo, mapupuna mo na beterano na siya sa tugtugan. Ito namang si Gabriela ay....seksi, sus hindi iyon ang gusto kong sabihin tungkol sa kanya. Ang maganda naman dito kay Gabriela ay ang katawan, oops ang ibig kong sabihin ay magaling naman siya sa rhythm at kaya niyang sabayan ang mga "riff" ni Rodrigo. Nung isang araw nga ay ginalugad ko lahat ng tulak ng music CD sa pinas, pero nampucha walang nakakakilala sa dalawang ito. Kala ko pa naman ay malawak na ang pinoy sa music, may isa nga akong napagtanungan na bantay sa tindahan ng CD halos hindi niya alam kung sino sila Rodrigo Y Gabriela. Ang sabi ba naman sa akin ay mayroon lang silang CD nung kay Willie Y Revillame. Pero teka mabalik ako kay Gabriela, hanep talaga ang ganda nito, pang porno ika nga. Kapag kaya wala silang ensayo ni Rodrigo ay naisip kaya nila minsang mag...di bale na nga lang, talagang tayong mga pinoy marurumi ang isip...bastos.

resbak

Sino may sabing si McArthur lang ang kayang bumalik, kami rin. Kaya kagabi ay niresbakan agad namin yung nadiskubre kong inuman cum wifi cum coffee shop cum pet shop. Ang sinubok naman naming tanpulutz ay ang adobong kambing at crispy hipon. Nung dumating na ang tanpulutz ay AAAAAA-wait, bakit kakaunti yata yung adobong kambing nila. Ang sagot nung waitress na lalaki ay kasi mahal daw ang kambing. Baloney, halos araw araw ay kambing ang kinakain ko mula nung ibawal na sa akin ang red meat, kaya alam kong mura lang ang bencabs, lokohin nyo lelong n'yong panot. Kaso wala ka namang magagawa kahit maglupasay ka sa buong ibayo, kaya sabi ko charge to experience manong. Yung crispy hipon nila ay panalo at maganda ang luto, kaya AAAAATTTTTACK. Matapos naming birahin yung erbuk at tanpulutz ay lumipat naman kami sa Endos-ang sosyal na inuman cum kainan na paboritong pasyalan ng mga promdi. Puno ang lintek na lugar, sila pa rin talaga ang numero uno dito sa province namin, ganung dalawa na ang pilit na gumagaya sa kanila. Ang maganda naman kasi sa hindoropot na Endos ay wala silang consumable kapag gusto mong pumuwesto sa kubo, hindi katulad dun sa kabubukas na inuman sa ibayo ay mayroon pa silang diskarte na kapag sa kubo ka nakapuwesto ay dapat hindi bababa sa limang daang piso ang magastos mo. Ano kala nila sa amin POOR, hoy hindi kami natatakot na gumastos ng limang daang piso dahil wala naman talaga kaming pambayad, sanay na kaming makulong ng nakainom, bastos.

wifi zone

Tatlong buwan na palang may nangyayaring maganda sa lugar namin na hindi ko nalalaman. Humihina na yata ang mga "asset" ko, kung hindi pa ko napagawi sa lugar namin sa Ibayo, ay hindi ko pa malalaman na may bagong inuman sa nasabing lugar. Ang Ibayo Grill na kabubukas pa lang tatlong buwan na ang nakakalipas ay kamukha rin ng porma nung Endos Grill pero dahil bago nga, kaya naingganyo akong subukin. Mayroon din silang mga kubo na puede kang doon uminon o kumain. Marami silang mga pulutan at pagkain na nakalista sa kanilang menu. Ang una naming sinubok siempre ay ang walang kamatayang sizzling sisig, marami ang bigay nila, pero parang may kulang pa sa lasa. Ang sumunod na inorder namin ay yung kilawing tanigue, dito medyo talo, kasi hindi ko naipaalala sa waiter na sabihin dun sa cook nila na ang order namin ay kilawing tanigue at hindi kilawing sibuyas. Marami pa sana akong gustong subuking pagkain at pulutan sa kanila, pero siguro sa susunod na dalaw ko na. Ang maganda pa sa lugar na ito ay puede kang magdala ng mga tech gadgets mo, katulad ng laptop o PDA kasi ay wifi ready ang lugar nila...doon sila nakaangat ng kaunti sa ginagaya nilang Endos Grill na paboritong puntahan ng mga gimikero sa lugar namin sa ngayon.

one night only

the ninongs and the ninang (a.k.a cousins) with Jharred Floyd and his brothers

ang tagal namang magmisa ng Pari

Jharred Floyd mugshot

the gang's all here but where's bulldog

alak pa

dressed to the nines

the gang with Lady Coyote and kids

before "tuwalya gang"

after "tuwalya gang"

hey bulldog's here (peace man)

isang kahon pa uli

whatanight

Sundays should be spent with family and friends and Coyote had found a good way to make this day a very special day for him and his lovely better half. Jharred Floyd their handsome sargo ilong six month old baby was baptised on Sabbath day, the day God rested and man was he refreshed (Genesis 2:3 and Exodus 31:16–17). Jharred Floyd, a variation of a Hebrew name (Jarred) which means "to descend, descendant" and Floyd, taken of course from our favorite band Pink Floyd was all smiles on his baptismal and so are the Ninongs and Ninangs and the buraots. After the religious act of purification by water usually associated with admission to membership or fullness of membership to Christianity (words not mine huh), we all proceeded to Coyote's place for the chicha. There are lots of food on the table and drinks on the cooler ready to be consumed by families and friends. I looked around and found out that the faces are all familiar, no gatecrashers. I even joked that we were like the characters in the movie titled "Goodfellas" wherein the group of gangsters (but were not ha) always spend their time together on every event (baptism, death, Christmas, New Year, All Souls Day etc). After feasting on kare-kare, kaldereta, menudo or is it mechado, bopis and sex, what? sex?, yes sex...shanghai express, Coyote the proud papa served us ice cold beer. To all of us "tomadors", this is the start of the celebration. First the roll call, Tarug, Jun D. Chikong, Moonshiner, SNY? all present, but where is Serio? he's still cooking some pulutan and how about Bulldog? who cares, we all chorused. Our first topic for the day is not the usual feel good thing. It's about our worries and "little" illnesses and the medication we're taking. Funny how time flies, way back then, when we had a group session, our topic is strictly limited to the beautiful girls, music and of course the medication or should I say drugs we're taking. But now its all about family and the future that awaits all of us, at least we had matured a little. After consuming three bottles of ice cold beer, we remembered where the hell Serio is. Still cooking pulutan? and what is he cooking that takes him almost half a day, an elephant?. So Coyote decided to send one of his handsome pamangkin (nephew) to check on missing Serio. When the nephew (actually he's the son of Serio) returned, he had with him a kaldero full of pulutan (kilawin and papaitan) courtesy of Serio. Now we can forget about him, joked one of our "glassmate", but the next thing we knew, Pareng Serio suddenly appeared with another kaldero of pulutan (adobong kambing or is it a dog). As the baptismal celebration downed deeper into the night and the beer flows freely, someone suggested that we might as well reminisce or is it reenact our "tuwalya gang" days, JUST FOR ONE NIGHT. Some cheered and some almost puked at the thought of it. Forget it, i said it to myself, but i was not able to utter it, lest I be mobbed by my "glassmate". We were about to vote if we will to continue the "tuwalya gang" adventure, when out of the blue, Bulldog came. Beer is in hand to the "late" Bulldog. And when we say beer is in hand or the bar is open, we mean four bottles in a row for the latecomer. Bulldog was about to start his antics (read: kulit) but by nature's intervention, a cat suddenly stole the show from him. The cat went berserk and bit and clawed bulldogs foot. The reason? the cats tail got caught under bulldogs chair. It resulted in bulldogs foot having three long scratches and bitemarks. Another icebreaker again for all of us. Everyone had his own opinion about the cats rabies. I told him that the cats rabies attacks the brain and central nervous system and is almost always fatal. (from Vincent Price monologue in one of Alice Coopers album) "The cats bite is fifteen times as poisonous as that of the rattlesnake. You see her venom is highly neurotoxic, which is to say that it attacks the central nervous system causing intense pain, profuse sweating, difficulty in breathing, loss of consciousness, violent convulsions and, finally.. death". When the hysteria died down on bulldogs cat misadventure, we ordered one more case of ice cold beer and wait if bulldog will see the day again or leave this world tipsy due to the cats rabies. It's almost midnight and we are all talking at the same time, a hint to everyone that the end of another happy gathering is nearing. I told everyone to fix the place before leaving, so that we will not be a burden to the host and after fixing the place, I bade everyone a goodnight. But how about the "tuwalya gang"? Oh forget it.

Rain, I don't mind

Ang lupit din naman nitong ulan, itinapat pa sa tatlong araw na bakasyon namin, yes dahil sa lunes ay wala kaming pasok kasi inilipat yung para sa martes na holiday. Ang dami ko pa namang iskedyul na gimik. Balak ko pa sanang silipin yung paborito kong Lacoste tashert na pinag-iipunan kong bilhin, nampucha almost six hundred pesos na yung naitabi ko, kaunti na lang ay mabibili ko na iyon. Ang laging pray ko nga kay Lord ay sana huwag munang mabili yung Lacoste tashert nung mga anak ng mayayaman at mga nagsa saudi dahil isa na lang yung ganoong kulay. Ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit kung kailan pa mahaba ang bakasyon ng mga party pipol ay saka naman umuulan. Katulad na lang kahapon, Friday, masyadong malakas ang buhos ng ulan, ganung yan pa naman ang araw ng gimikan naming mga party pipol, hindi tuloy ako nakagimik. Paano ka ba namang makakagimik eh para kang basang sisiw. Sana sa susunod na darating ang ulan, itapat nila sa araw ng lunes para wala kaming pasok. Pero please dear Lord, huwag sa darating na lunes kasi nadeklara nang holiday ito ni madam maninira ng mga luxury vehicle na no show naman sa Subic...busettttt.

Into the blue again/after the moneys gone

P265+P129.80+57.60=452.40...yahoo kaunting ipon pa, makakabili na ako ng lacoste

Wheels Of Confusion

ok lang kahit ma-traffic na kami maghapon, sigurado na ang supply namin ng erbuk

Ginulat na naman tayo ng napakalakas na ulan. At kapag sinabing napakalakas na ulan, ang kasunod nito ay napakalalim na baha. Isa na naman ako sa nabiktima ng lintek na baha na ito, masarap sanang makisabay sa mga nagtatampisaw dahil parang bumabalik ang masasayang ala-ala ko nung dating nagtatakbuhan kami sa Libis kung saan ako ay lumaki. Dun kasi sa dating lugar namin ay madalas din bumaha, kaya kaunting buhos lang ng ulan, takbuhan na kaming lahat sa labas. Hindi na namin iniintindi kung madali kami ng leptopyrotechnik, kleptomayrosis, leptorayt...ah basta hindi na namin iniintindi kung may ihi ng daga yung tubig. Bigla tuloy lumipad o nag trip ang isip ko habang nakabara kami, yes kami, may kasama kasi akong buraot. Paano ba naman halos hindi umaadar ang mga sasakyan na sinusundan namin dahil ayaw magsilusong sa malalalim at maduming tubig baha. Kaya ang ginawa na lang namin ay nagkasa kami sa cassette player na nakalagay sa kotse at pinakinggan namin ang Black Sabbath Live. Doon na nagsimulang lumipad ang isip namin. Marami kasi akong magandang karanasan nung araw. Sa tuwing may gagawin kaming kabalastugan ay isa ang Black Sabbath sa madalas naming patugtugin. Nung himayin ko ang mga lyrics at tono nung mga tugtog ng Black Sabbath ay ngayon ko lang nabigyan ng pansin na mga henyo pala ang mga lintek na grupong ito. Nung dati kasi kapag rin lang maingay ang gusto kong musika ay sila agad ang ikinakasa ko sa turn table namin, pero hindi lang pala basta ingay ang dulot ng tugtog nila, kundi may saysay din. Dun naman sa tipa nung gitarista, matay kong pakinggan, simpleng "power chords" lang ang gamit pero nailatag niya ng maganda. Halos nawala na sa isip namin yung tubig baha, dahil nga nag trip na kami sa ingay ng tugtog. Nabulabog lang muli kami nung maramdaman naming yung tubig baha sa kalye ay nasa loob na pala nung flooring ng kotse ko..WAAAAA

keep your eyes on the road , your hands upon the wheel

Parami na ng parami ang nagmomotor kaya parami na rin ng parami ang mga nadidisgrasyang nakamotor. Parami na rin tuloy ng parami ang mga imposibleng batas na gustong ipasunod sa mga nagmomotor. Masarap talagang magmotor dahil bukod sa matipid sa gasolina ay nakakasingit ka pa kapag trapik. Dito pa naman sa pinas ay ordinaryong tanawin na ang trapik. Ang mahirap lang sa pagmomotor ay tayo kasing mga noypi ay pala inom at wala namang batas dito na DUI (driving under the influence), kaya ang iba sa mga nagmomotor ay malakas ang loob pagsamahin ang pag-inom at pagmomotor. Ok lang iyan sa ngayon hanggat hindi pa naipapasa ang batas tungkol dito. Ang dapat lang kapag iinom kayo ay ilagay ninyo sa tiyan at hindi sa palad o kamay (ba bago ito ha) ninyo ilalagay ang alak. Kasi kung sa palad o kamay ninyo ilalagay ang alak at pagkatapos ay sasabakan ninyo ng pagmomotor, ang malamang na mangyari talaga diyan ay diinan ninyo ang throttle ng motor ninyo. Ang sarap naman talaga kasing magmaneho kapag naka-inom, para kang nasa impyerno. Ilan na ba ang sumemplang dahil sa ganitong sistema, halos hindi na natin mabilang. Kaya sa susunod na totoma kayo, iwan nyo na ang helmet ninyo, para kapag sumemplang kayo ay hindi maiskoba ang helmet ninyo.

You raise the blade, you make the change, you re-arrange me till i'm sane

Anong klase ba ito, halos dalawang araw ko na ginagawa ang computer, kasi ba naman hindi ako makakonek dun sa home network ko. Ito pa naman ang madalas kong gamitin kapag hindi ako makasingit dun sa sampung desktop namin sa haus. Kaya kapag may gumagamit ng desktop ay napipilitan tuloy akong buksan yung Nokia laptop ko para dun ko gawin ang mga intel report. Nagtataka nga ako bakit biglang hindi nagkita ang mga computer ko. Pilit ko namang kino conpicture, congfigsa, configture, confekfek...ah basta pilit ko namang inaayos, pero ganun pa rin, ayaw pa rin nilang magkita-kita. Hindi naman ako bago sa computer dahil panahon pa nung "pong" games ay nagko computer na ako. Humingi na nga ako ng live assistance sa mga kontak ko sa Romania, pero pati yung solusyon nilang ibinigay sa akin ay hindi rin umubra. Isa na lang ang alam kong magandang solusyon dito kapag rin lang hindi ako nakapagtiis. MARTILYO.

psst...steak, want some?

Its great to find a new eatery, whether it's a fastfood on the sidestreet, a carinderia under the tree, a class one or in betweens. The thrill of trying their menu is always the order of the day and of course the pricing comes in second. I was able to stumble upon a new eatery, but before i divulge to you the location and the name, please promise me not to tell my doc (I'm still under medication on a red meat related disease-GOUT). Ok, I was able to try the foods at Mesa Steak Sizzler which is located at Trinoma (Triangle North of Manila) food court. I ordered a T-Bone Steak while my two buraots preferred to try out their Sirloin and Porterhouse Steak (hey! you promised me not to tell my doc). When our orders arrived (self service man gid te), I saw to it that my doc, who advised or is it warned me to go slow on purine based food specially red meat and that means STEAK, was not around to spoil our day. The aroma of their sizzling steak is very tempting, so i tore off the drug prescription given to me earlier by my doc to lower my uric acid count and started "chibuging" (whataword) my medium rare T-Bone. They are very tender and juicy, but the java rice that goes with it is half cooked (at least to my standard of rice cooking). All their menu comes with a free soup of the day (its cream of mushroom when we ate there). The price tag? oh you can skip your regular 12 bottles of beer a night so that you can enjoy your purine rich red meat.

PS-This is not a paid advertisement and the opinion of this blogger is not done under duress or under threat that he will be sent to Basilan to help arrest those who mutilated and beheaded the marines. (redundant isnt it?)

Let the sunshine in...the sun shine in

Grabe yung ulan kahapon, halos hindi mo makita yung dinadaanan mong kalsada sa lakas ng buhos nung ulan. Kasi naman yung iba jan, dasal pa ng dasal na umulan, hayan nagalit tuloy si bossing at binigyan tayo ng napakalakas na ulan. Isa ako sa naperwisyo ng lintek na buhos ng ulan na ito. Doon pa lang sa Araneta Avs ay hindi na halos ako nakalusot dahil ang lalim ng tubig. Papunta pa naman akong South kahapon para sa isang hindi maipagpaliban na trabaho. Masarap nga sanang magliwaliw kapag umuulan, kasi bukod sa puede kang pumorma at isuot mo yung bago mong jacket ay malamig pang bumiyahe. Ang nakakakunsume lang ay kapag hindi halos umaandar ang mga sinasakyan nyo. Akala ko ba ay nasolb na ang pagbaha dito sa pinas, pero sa nakita ko kahapon ay naniniwala akong puro press released lang iyon. Nung papunta na kami, yes kami, may kasama kasi akong buraot, dun sa South ay ganoon din ang hitsura ng panahon. Halos hindi ka rin makapagpatakbo sa South Super Highway ng ayon sa idinidikta nilang legal na bilis ng takbo. Ang dahilan naman ay hindi sa lakas ng ulan kungdi yung sankaterbang hukay dahil inaayos ang kalsada doon, kunsume talaga. Buti naman at nakarating kami sa dapat naming puntahan doon, kaya lang ay wala kaming nakitang mamahaling lugawan sa nasabing lugar kaya nagtiyaga na lang kaming chumibog sa...Chowking. Hello...sa Chowking?. Opo sa Chowking kami lumapa dahil kumakalam na ang sikmura namin. Pero teka hindi ba ito yung kainan na kailan lang ay nasa telebisyon dahil inireklamo kuno nung isang miyembro ng media dahil pinakalam ang tiyan niya. Nakakatuwa naman dun sa Chowking dahil napakalinis nung lugar nila at very very very friendly ang mga staff. Siguro mga isang linggo lang yan dahil nga maiinit pa yung balita sa telebisyon nung insidente sa isang sangay nila, ika nga ningas kugon lang iyan, pinoy eh. Pero para sa akin kahit na may nakainom nung sinasabi na nga na uo nung small rat, mas gusto ko pa ring kumain sa nasabing establisyemento, kasi mahilig ako sa veggie at isa iyang Chowking sa masarap magluto nung mixed vegetable o chopsuey.

damo at halaman, ikaw ang kailangan...ulan

Yehey, yahoo, mozilla sa wakas ay bumuhos na rin ang ulan. Kahit papaano ay nabawasan ang tagtuyot. Masarap sana kapag laging umuulan, kasi bukod sa lumalamig ang panahon ay nakakagaan ng pakiramdam. Matagal din bago tayo nabigyan ng ulan, kaya nga pati ang mga katolikong simbahan ay nagsipagdasal na rin na bumuhos sana ang ulan, ayun at pinagbigyan naman. Ang lakas talaga nila sa itaas ano?. Ang problema lang natin kapag panay ang ulan ay yung mga kalsada, kasi kaunting buhos lang ay baha agad, kaya hindi ko mailusong yung bisikleta ko, baka kalawangin. Pero hindi bale puede naman akong magkaretela papunta dun sa kumpare kong magpapabinyag (oops matagal pa iyon). Ang naaalala ko kapag panahon ng tag-ulan ay yung bang mga nagbebenta ng talangka, mahilig kasi ako diyan lalo na kapag malalaki ang talangka. Ang masarap pa niyan ay yung nakakamay ka, tapos bubuldoseren mo ng kuko yung aligi sabay sawsaw sa singkong suka na pinigaan ng siento singkuwentang sili, da best, nakataas pa ang isang paa mo niyan sa upuan. Isa pang paborito ko kapag tag-ulan ay yung madalas ay walang pasok dahil na rin sa kaguluhan kung sino ang magdedeklara na walang pasok. Madalas kasi ay nagpapasahan ang lokal na sangay ng gobyerno kung sino ba ang dapat magdeklara na walang pasok. Buti na lang at hindi ako naging pinuno ng isang sangay ng gobyerno, kasi kung ako ang nailagay sa ganyang posisyon, kahit ambon lang, idedeklara ko na agad na walang pasok. Sarap yatang tumoma kapag umuulan, lalo na't bagong bili yung pang-ulan mong jacket.

indie films anyone?

Putok na putok ngayon ang mga indie films, ito yung mga gumagawa ng pelikula na medyo maliit ang budget pero hindi nagpapadikta sa mga producer, ika nga kung ano ang gusto nilang mangyari sa pelikula nila ay sila ang nasusunod. Katulad na lang nung pelikulang "tribu", halos wala kang makilalang artista, pero tumabo ng award. Karamihan nga sa mga nagsilabas sa pelikulang ito ay mga "tunay" daw na gang member sa tondo, yun ang sabi nila. Madalas na rin kaming makapanood ng mga ganitong indie, may isang istasyon kasi sa telebisyon na nagpapalabas nito. Sino ang hindi makakalimot sa pelikulang "Baryoke" at "Ang Pagdadalaga ni Maximo Oliveros". Noong araw, yes noong araw ay may nagawa akong isang script, hindi pa masyadong putok ang indie films noon. Madalas ay makikita mo na lang sa jaryo na may nanalo na palang mga indie film makers pero hindi mo ito mapapanood sa telebisyon kungdi sa MIFF lang. Minsan kasi ay nakatalisod ako ng isang imbitasyon, kung saan ay nakalagay doon ang mga kasaling indie o short film pa ang tawag noong araw. Isa rito ang tumawag ng pansin sa akin, ito yung pelikula o short film na pinamagatang "Lapis". Kaya nung mabasa ko ang plot outline nung nasabing short film ay nagkainteres akong gayahin (hindi yung script baduy) ang nasabing medium. Yun nga nakagawa ako ng isang istorya na tungkol sa mga babaeng nagtratrabaho sa Makati. Isa itong whodunit, ikaw ang magsosolb kung sino ang gumawa nung nasabing krimen. Sayang nga lang at hindi naisapelikula dahil na rin sa kakulangan ko ng gamit nung araw (digital cam at pondo). Kaya ngayong kainitan na naman ng indie ay parang kiniliti ang laman ko at balak ko sanang gumawa uli ng istorya na indie o yung hindi pang magsyota na puede mong ulit ulitin sa sine habang nakapuwesto kayo doon sa KKK (kataas taasan, kasulok sulukan, kadilim diliman) ng sinehan. Ang una kong gustong gawing istorya ay yung bang may pinamagatang "Tsimosong Elevator". Kung madalas kang mapunta sa mga malalaki at modernong gusali ay mapupuna mo dito yung mga elevator nila na nagsasalita (we are now at the 13'th Floor) kapag nakarating ka na sa palapag na gusto mong puntahan. Siempre pa sa loob ng elevator mo madalas marinig ang mga empleyado na nagkukuwentuhan o nagtsitsismisan, kaya madalas marinig nung elevator ang inyong pinag-uusapan. Tapos hindi nyo alam na may sarili palang isip o buhay yung elevator at lahat ng pinag-uusapan ninyo ay naririnig niya. Minsan nagkaroon ng patayan sa loob ng elevator, kung saan isang magandang babae ang nakitang patay. Walang witness maliban lang sa "talking elevator". Isa pang gusto kong gawing istorya para sa indie films ay yun namang may pinamagatang "Kokak ng Baka". Dito kasi sa lugar namin ay balot pa rin kami ng bukid, kahit na sabihin pa nating balot na rin kami ng modernong teknolohiya katulad ng internet at cable tv. Ang gusto ko namang gawin plot dito ay yun bang kapag natapos umulan ay madalas tayong makarinig na parang nag-iiyakang mga baka. Pero kung sisilipin mong yung bukid ay wala ka namang makita kahit isang baka, kaya jan palang ay magsisimula na agad ang misteryo. Tapos tututukan nyo na agad ng hidden camera ala science docu yung bukid kung saan nanggagaling ang mga iyak ng baka, hanggang sa ipapan nyo pataas ang kuha ng camera at ipakikita ang kabuuan ng bukid na may mga nabubuong images na korteng Mama Mary, ala Nazca Lines o Circle Makers. Nung makita nyo sa camera yung malaking image ni Mama Mary ay ipinaalam ninyo sa ilang kakilala ang inyong nadiskubre. Ilang oras lang ay nagkalat na sa bukid ang mga namamanpalataya o mga usisero. May dalang imahen ng birhen, yung iba naman ay may mga tindang T-Shirt na may tatak ni Mama Mary, may nagtitinda na ng banal na tubig. Yung iba naman ay humuhini na nang kordero ng Diyos. Nakialam na rin ang mga reporter at pinalabas na sa telebisyon ang nasabing talahib sa bukid na nagkorteng imahe ni Mama Mary. Kaya lang yung dalawang tao na nakadiskubre sa imahe ni Mama Mary sa bukid ay hindi makapagbigay ng interview sa reporter dahil nagtatago sila sa kasong pagnanankaw ng mga metro ng tubig. Tapos minsan habang nagdadaos sila ng misa sa nasabing bukid ay biglang umulan ng malakas. Marami na naman ang nagsabi na sinadya iyan ni Mama Mary at lalo pang nagulantang ang mga namamanpalataya nung marinig yung iyak ng baka pero wala naman silang makitang baka. Ang galing ng plot diba?

T.G.I.B.

Yahoo biyernes na naman, gimikan na naman mamayang gabi. Saan kaya makapunta, sawang sawa na akong gumimik dun sa hole in one na lugawan ni Mang Tanie, naubos na rin ang mga chicks sa Quezon Av dahil ang dami laging nakatambay na MMDA sa nasabing lugar. Mayroon palang mga inuman jan sa Q.C na tinatambayan ng mga chick na ika nga ay game sa mga indicent, indecint, incident, insider ah basta yung bang mga chick na "puede". Ang style pala diyan ay kakausapin mo na agad yung mga waiter na babae o lalaki, tapos ingunguso niya sa iyo kung sino yung mga "puede". Kung oobserbahan mo, kala mo ordinaryong gimikero lang din sila, kasi magaganda ang bihis at may hitsura pa (with imbestigador accent). Ang style pala jan, kapag may naispatan ka nang chick na "puede" ay makipag eye contact ka sandali. Kung kaya pa ng intel budget mo, padalhan mo ng red horse. Yun naman ang hilig inumin ng mga chiching ngayon sa bar para mura lang. Kapag medyo napuna mong papunta na siya sa powder room ay sabayan mo na kunyari. Tapos medyo kunyari ay magkakasalubong kayo sa gilid ng powder room. Siempre pa ihahanda mo na yung pinakamatamis mong ngiti, pero huwag mong ilalabas ang ipin mo dahil baka makitang nakasiksik doon yung sisig na pulutan mo. Kapag bumalik na siya sa mesa nila ay padalhan mo uli ng red horse yung grupo ng mga "puede". Ito na ang teknik, kapag nakita mo na yung waiter na babae na dala na yung red horse na pinabibigay mo ay sabayan mo na ng lapit sa mesa nila. Medyo ebokalays mo ang boses mo para magmukha kang DJ sa radyo at sabay pabulong na sabihin mo dun sa chick na "puede" ba tayong magmotel? PAK!!! aray ang sakit ng kanang pisngi ko, wrong number, hindi naman pala mga "puede" girls yun, kungdi mga undercover cops na may operation lang din sa nasabing lugar. Lesbian.

goat

Hindi mali ang spelling nung title ng blog ko ngayon, tama iyan goat as in goat. Akala nyo ang iiistorya ko pa rin ay ang tungkol sa gout ko. Hindi na oy dahil bumuti na ang paa ko mula ng makuhanan ako ng dugo at sankaterbang uhog at luha nung doktor na kakilala ko. Kaya iyan ang pamagat ng journal ko ngayon ay dahil goat ang tanpulutz namin ni utol habang sinusulat ko ito. Goat as in adobong goat, kalderetang goat, kilawin ng goat at may papaitan pa (with imbestigador accent). Magaling pa din pala ang memorya ko, kasi nung banggitin nung doktor ang mga bawal sa akin ay hindi ko natandaan na binawalan niya akong kumain ng goat. Kaya heto kami ngayon ni utol, puro goat ang tanpulutz. Beer? hindi rin yata bawal iyon sa akin, ewan ko basta kasi nung sinasabi na nung doktor ang mga bawal sa akin ay tinakpan ko na ang tenga ko para hindi ko na masyadong marinig. Sayang nga lang at walang film yung instamatik na camera ko, kungdi ay kukunan ko sana ng piktyur yung tanpulutz namin pati na yung gout ko sa paa. Kayo na ang bahalang magkumpara kung ano ang pagkakaiba ng goat at gout.