taglish

Bigla akong nanibago sa mga nakalagay sa blogger, puro tagalog ang nakasulat ng "feature". Dito lang kaya sa pinas iyon, paano kaya nalalaman nung mga "administrator" ng blog na noypi ako, dahil ba sa puro tagalog ang ginagawa kong blog. Maganda sana dahil nga puro tagalog ang mga "feature" pero kung minsan mas nakakalito ang ganito dahil nasanay na tayo sa mga ingles, kaya nakakatawa kapag nakita mo na tagalog version yung dati mong nakikita na ingles. Hindi ko tuloy maiwasang matawa kapag nababasa ko yung "nai-autosave" o kaya ay yung "mga etiketa para sa post na ito". Nagkaroon na rin ng isyu tungkol sa kung ano ang dapat gamitin ng "form of communication" ng mga mag-aaral nating noypi. Kasi may nagsasabi na dapat ay "english conversant" tayo para makaahon ang bansa natin sa kahirapan, naiiwan daw kasi tayo sa mga kapwa nating "asian nation" dahil na rin sa kakulangan natin sa pagsasalita ng ingles. Mga buwang hindi totoo yan, tignan nyo ang bansang hapon, bihira ang marunong mag-ingles jan pero tignan nyo, napakaunlad ng bansa nila. Yun ding thailand, halos lahat ng kausapin mo dun ay one chick (six baduy) tseven (seven, baduy ka talaga), pero maunlad na bansa din. Hindi kailangan ng noypi na maging magaling na ingles para umunlad ang bansa natin. Ang kailangan ng bansa natin para tayo umunlad ay paalisin yung pala-ingles na mga "government officials" na mga kurap.